Welcome

San Francisco

 

Hotel: 2e overnachting in Parc55, San Francisco

 

Reistijd:

Km:

T°:

 

Planning:

Onze eerste volledige dag in San Francisco. Op de planning een bezoek aan de Glide Memorial Church (gospelkoor), een fietstocht over de Golden Gate Bridge, Lombard Street en een ritje op een Cable Car (de beroemde trams van SF). Eventueel naar het San Francisco Maritime National Historical Park (historische schepen), China Town, het Golden Gate Park met de Japanese Tea Garden,... Genoeg te beleven in San Francisco!

 

Verslag: 

We zijn een paar keer wakker geworden ’s nachts, maar telkens onmiddellijk weer in slaap gevallen. We staan vroeg op en beslissen om in het hotel te ontbijten. Een heerlijk, uitgebreid en duur ontbijtbuffet. Van aan ons tafeltje hebben we zicht op maar liefst 6 televisieschermen. Er staan 2 zenders op. We kunnen kiezen tussen voetbal of baseball. De kinderen genieten van het uitgebreide aanbod.
Daarna gaan we op stap. Eerste halte: de Glide Memorial Church. In de Trotter wordt de zondagse viering met een gospelkoor aangeraden. We worden begroet door een Amerikaanse met een korte rossige permanent, opgespoten lippen met een rozige lipstick en strakgetrokken wangen. Ze vraagt of we waaiers willen, we zeggen nee en ze geeft ze toch (“We always give them to the children.”). Ze kent België. Ze kent er een stad waarvan ze de naam niet kan uitspreken, maar wel kan spellen. “K-N-O-K-K-E”. “So beautiful, but expensive!”
De dienst begint. Het koor komt binnen, de mensen staan recht, de muzikanten spelen (saxofoon, trompet, piano,...). Er zijn verschillende predikanten. Eentje met een roze strikje blijkt jarig te zijn en krijgt een cadeautje van de kerkgemeenschap. Iemand uit het publiek roept dat we Happy Birthday moeten zingen. Hij zegt terwijl hij met zijn hand wappert: “Oh no, no, no!” maar we zingen toch. Even later komt iemand van de Gay and Bi Men’s Club verslag uitbrengen van de onlangs gehouden tombola. Iemand anders (volgens ons een lid van de Gay and Bi Men’s Club...) bidt voor. Er wordt gezongen. De sfeer is aanstekelijk. Ik zou de hele dienst wel willen volgen, maar die duurt bijna 2 uur en we hebben nog plannen. We vertrekken.
We wandelen richting Hyde Street, naar de Blazing Saddles, een fietsverhuurbedrijf. Het wandelen valt tegen. Serieus bergop. Er is weinig volk op straat. Het is natuurlijk ook nog vroeg. En dan ineens, uit het niets, mensen, mensen, mensen. Toeristen eigenlijk, met rugzakken en fototoestellen. Zoals een nest mieren waar je onverwacht op stuit. Dan vraag je je ook af waar die in ’s hemelsnaam ineens vandaan komen. We blijken aan Lombard Street te zijn aanbeland. Heel toeristisch, leuk om te zien, maar ik vind de mensenmassa wat benauwend. Iedereen probeert een foto te maken van dit straatje. Het is dus niet evident om een foto te verkrijgen zonder drie onbekende toeristen met een hoedje, een rugzak en een fototoestel erop.
We lopen door tot The Blazing Saddles. We worden daar al vanop de straat begroet door personeel. Iedereen is er overdreven enthousiast. We worden door elke stap begeleid alsof we naïeve kleuters zijn. Ze verliezen ons geen moment uit het oog. “Hi guys, come on, guys, overhere, guys.” Ze zijn vriendelijk, maar het komt wat onecht over. We krijgen helmen en moeten onze fiets uitproberen. Daarbij houden ze de trapper voor ons klaar, we moeten op de fiets stappen, een stukje rijden, terwijl iemand achterwaarts loopt en ons met twee handen wenkt: “Come on! Come on!”, en de remmen testen. Dan zetten ze ons in een blauw vak, waar we niet meer mogen uitkomen. Ik mag zelfs niet gaan vertalen voor Sofie. We duwen onze fietsen naar boven tot op het voetpad. We krijgen nog wat instructies over hoe we moeten vertrekken (niet op het voetpad, want daarop mag je niet fietsen). We rollen net niet met onze ogen, leggen uit dat we in België elke dag fietsen en het dus wel kunnen. “Yeah, right,” antwoordt ze aarzelend, waarop ze ons laat vertrekken, en Ellen op haar fiets stapt en op het voetpad wil vertrekken...
De fietstocht is super. De Golden Gate Bridge over, naar Sausalito. De zon breekt door. We slenteren wat door het dorpje, bezoeken onze eerste Starbucks (gratis wifi! - altijd een pluspunt voor onze kinderen), eten een ijsje, winkelen even en nemen dan de ferry terug naar San Francisco. We fietsen terug naar het verhuurbedrijf via Fisherman’s Wharf. Het is er druk. We leveren de fietsen in en willen de Cable Car naar ons hotel nemen, maar er staat een lange wachtrij, dus nemen we de bus. Hier moet je het gepaste bedrag in een machine steken. We rijden door Chinatown. De jongens wandelen met Geert naar het hotel, ik ga met de meisjes op zoek naar de Levi’s Store om een jeans te kopen voor Ellen. We botsen er op een Belgisch gezin met 4 kinderen, ook 2 jongens en 2 meisjes, op het zicht van ongeveer dezelfde leeftijd als onze kinderen. Zij keren de volgende dag terug naar huis. Ze geven ons nog een paar tips mee: Capitol Reef zeker doen, want zo mooi en zo rustig, en voor Universal Studios first-passtickets kopen, niet goedkoop, maar anders zullen we overal te lang moeten wachten in de hete zon. Capitol Reef zit in ons programma, over de first-passtickets twijfelen we nog wegens de prijs.
’s Avonds willen we nu toch echt in The Cheesecake Factory gaan eten. Het is er deze keer nog drukker. We zouden 1,5 à 2 uur moeten wachten. We reserveren en besluiten de tijd te verdrijven door in de Nike Store te gaan winkelen. We keren ruim op tijd terug en ze blijken ons al te hebben afgeroepen. Vreemd. We krijgen een tafeltje op het terras met uitzicht op de buildings rond Union Square. Er staan terraswarmers, maar toch is het fris nu het donker is. Het eten is heerlijk. Dan slaat de vermoeidheid toe. We slaan het dessert over (geen cheesecake) en gaan slapen. Tegen 22 uur liggen we in bed.