top of page

Valley of Fire - Zion

 

Camping: Watchman Campground in Zion NP, site A011R

 

Reistijd:

Km:

T°:

 

Planning:

Vandaag is het de bedoeling om heel vroeg op te staan om een wandeling naar de Fire Wave te maken, voor de hitte volop toeslaat. Daarna vertrek naar Zion National Park. We kunnen daar de Scenic Drive doen met de shuttlebus. Of de Pa'rus Trail wandelen.

 

Verslag:

Ik heb heel slecht geslapen: hoofdpijn en een lichaam dat niet leek af te koelen, hoewel er regelmatig frisse windvlagen binnenkwamen. Geert is vroeg wakker en staat op om 5.15 uur. Hij gaat foto’s maken van de zonsopgang boven die rode rotsen. Ik sta even later ook op en ga douchen. Daarna voel ik me al heel wat beter. We wandelen samen naar Atlatl Rock en maken veel foto’s. We wandelen terug, maken alles vertrekklaar en zijn op tijd weg. De warmte neemt al toe en het is nog maar 8.15 uur! Onderweg naar de East Entrance stoppen we regelmatig om nog wat foto’s te maken. Aan de uitgang moet Geert een telefoontje doen voor zijn werk (we hebben niet altijd bereik in de parken) en ik wandel met Sofie en Pieter naar Elephant Rock. Er staat een busje Japanners foto’s te maken. We maken ook een foto en wandelen terug. Eigenlijk verdient dit park veel meer aandacht dan het krijgt. Het is hier betoverend mooi. Waar je ook kijkt, zie je prachtige vergezichten met rode rotsen op voor- en/of achtergrond.
We verlaten het park en rijden richting St. George. We winkelen in de Walmart, zijn weer verwonderd over de leeftijd waarop mensen hier nog werken en laden onze kasten, koelkast en diepvries (ijs!) vol.
Prisca en Bruno en Lotte en Seppe zijn hier ook. Zij maken de tour door het zuidwesten in de omgekeerde richting. We rijden naar hun hotel, geven een rondleiding door onze camper en praten even bij. Leuk om ervaringen uit te wisselen!
We rijden door naar Zion, zij vertrekken naar Las Vegas.
Onderweg rijden we door een smalle kloof, een canyon, gevormd door de Virgin River, met aan weerszijden hoge rotsflanken. Alweer indrukwekkend. We komen rond 16 uur aan in Zion. Het is hier in Utah een uur later en de stops onderweg hebben er nog een redelijk lange rit van gemaakt. We beslissen toch nog een wandeling te doen. We informeren ons bij het Visitor Center en bekijken de trails in de ‘Map and Guide’ die we aan de ingang van het park hebben gekregen. We beslissen naar Wheeping Rock te gaan. De tocht is kort, langs geplaveide paadjes en er is veel volk. Zion oogt hoe dan ook drukker en toeristischer. Alles is hier geconcentreerd langs een lange weg door de Canyon waar alleen gratis shuttlebussen mogen rijden. Aan de verschillende stopplaatsen beginnen de trails. Overal zien we wandelaars. Wheeping Rock is mooi, de wandeling er naartoe vinden we iets minder, door die geplaveide paadjes. Wheeping Rock wordt zo genoemd omdat er water uit de rotswand komt. Dat is op meer plaatsen zo in Zion, maar ter hoogte van Wheeping Rock hangt er een rots over het pad en het water dat daar uit de rots komt, vormt een soort watergordijn. Speciaal. Door dat lekkende water groeit er op sommige plaatsen in Zion vanalles aan de rotswand (gras en kleine plantjes en bloemen). Ze noemen dat hangende tuinen.
We keren terug met de shuttlebus en stoppen bij Zion Lodge om informatie in te winnen over paardrijden. We hebben nog tijd en beslissen naar de Emerald Pools te wandelen. Tot de Lower Emerald Pool lopen we opnieuw op een geplaveid pad, tot de Middle en Upper Pool wordt het een rotsachtig, onaangelegd pad. Veel leuker vinden we. Het laatste stuk is best steil, maar goed te doen. Het is er mooi, maar druk. We kruisen voortdurend mensen. In tegenstelling tot de wandeling naar de Vernal en Nevada Falls in Yosemite praten de mensen hier wel tijdens het wandelen. Het is hier minder rustig. De uitzichten zijn prachtig, alweer. Het verveelt misschien om het te lezen, maar het verveelt allerminst om al dit schoons te zien. We wandelen terug via de Kayenta Trail. Hier lopen veel minder mensen en het is een heel mooie wandeling, met mooie uitzichten op de vallei. Ik geniet. Ellen en ik lopen wat langzamer dan de anderen en hebben nu de gelegenheid om gezellig met elkaar te babbelen. We nemen de shuttlebus terug.
Tom kookt, Sofie krijgt kokend water over haar voet en vingers, gelukkig zonder veel erg. Voet en vingers in een emmer koud water en een zalfje erop en alles is weer in orde. We eten heel lekkere worst met pasta en saus uit een pot en het smaakt. Het is al laat, dus kaarten we niet meer, maar gaan we slapen.

 

Foto's:

Anchor 11

Klik op een foto voor een groter beeld.

bottom of page