Grand Canyon - Las Vegas
Hotel: Paris Las Vegas
Reistijd:
Km:
T°:
Planning:
Na lang twijfelen hebben we op 17/7 toch beslist om een helikoptervlucht over de Grand Canyon te boeken. A once-in-a-lifetime experience volgens het AA-forum. Een ochtendvlucht (aangeraden wegens de lichtinval en de weersomstandigheden) kon niet meer op zondag 16/8, maar wel vandaag! Ik ben ongelofelijk benieuwd wat de kinderen hiervan gaan vinden!
We hebben beslist om in Las Vegas 2 nachtjes op hotel te gaan. Las Vegas schijnt heel heet te zijn en 2 nachten in een camper schrikken ons daarom af. We willen bovendien graag aan de strip verblijven (speciale ervaring, geen verre verplaatsingen en geen wachtpauzes op shuttles in die hitte). De enige camping aan de Strip, Circus Circus, krijgt echter niet zo'n geweldige recensies. Liever een comfortabel bed in een kamer met airco dan in een camper op een hete asfaltvlakte.
Verslag:
We staan nog maar eens vroeg op. Het wordt bijna een gewoonte. In een naburige wei staan verschillende wapiti’s te grazen in de ochtendzon. Alweer een heel mooi plaatje om te zien. Onderweg naar de luchthaven zien we nog een hele groep wapiti’s, een tiental. Het blijft indrukwekkend om te zien. Die krachtige koppen met dat grote gewei. We zijn goed op tijd op de luchthaven. De benodigde tijd verkeerd inschatten, daar passen we nu wel voor op! Als het tijd is om in te checken, blijkt dat we naar een andere terminal moeten. Daar worden we gewogen en krijgen we een kaartje met onze plaats. Strak plan van de maatschappij! Dat vermijdt gekibbel over de plaatsen. Ik heb geluk en mag vooraan aan het venster zitten. Ellen zit naast me. De andere 4 zitten achter ons, de jongens aan de vensters, Geert en Sofie in het midden. Sofie pruilt even over haar zitplaats, maar haar humeur slaat al snel om als we goed en wel aan het vliegen zijn. We zien de uitgestrekte bossen naast de Canyon en dan de Grand Canyon zelf. Er boven vliegen geeft nog een heel ander beeld dan er langs wandelen of er in afdalen. We genieten. Het is indrukwekkend. Nu komt de grootsheid, het overweldigende nog meer tot zijn recht. We zien miniscule bootjes op de Colorado. De piloot legt uit dat de rivier zo bruin is door hevige regenval enkele dagen geleden. Er wordt nu veel zand meegevoerd in het water. Na 3 kwartier staan we een geweldige ervaring rijker weer op de grond. We hebben er allemaal van genoten. We kopen zelfs de foto die ze vooraf van ons gemaakt hebben, omdat we er alle zes goed opstaan en dat komt zéér zelden voor.
Daarna vertrekken we voor een vrij lange rit tot in Las Vegas. We komen daar aan rond 16 uur. En het is er om te bakken! Ik stap een paar keer uit om uit te zoeken waar we kunnen parkeren met de camper en val bijna om van de hitte. En ik heb het dan nog gemakkelijk koud en vind het zelden te warm...
We horen dat we achter Bally’s op een groot open parkeerterrein kunnen staan. Het ziet er een beetje kaal en vooral erg warm uit. Hoe zullen we onze camper hier overmorgen terugvinden? Oververhit?
We wandelen met wat handbagage naar Bally’s en lopen door de casino’s naar de incheckbalie van Paris Las Vegas. Het is overal druk, druk, druk. De hotels zijn immens. We checken in en zijn bijzonder aangenaam verrast door onze kamers. Fijne bedden, een mooie badkamer, twee zetels om in te ploffen. De kinderen zijn superblij met de Wi-Fi, die hier heel goed werkt.
We beslissen om vroeg te gaan eten. We trekken naar de Bellagio voor het buffet. All you can eat. Dat moet je geen 2x zeggen tegen onze kinderen. Kiezen wat ze willen en zoveel ze willen. We genieten ervan. Het eten is lekker en de keuze is enorm. Een half uur na aankomst zien we een hele rij staan aanschuiven en als we vertrekken is de rij nog veel langer geworden. Er staan veel Aziaten te wachten. Op het eerste deel van onze reis hebben we weinig Aziaten gezien, in de Grand Canyon al veel meer en hier in Las Vegas zien we er ook veel. Dit buffet heeft duidelijk veel succes. Sofie heeft veel te veel gegeten en voelt zich niet goed. Ik kijk naar het vaste tapijt en in mijn gedachten zie ik al gênante situaties ontstaan, dus ik haast me met haar naar de toiletten. Gelukkig voelt ze zich al snel wat beter.
Buiten staan mensen te wachten op de fonteinshow in de grote vijver voor de Bellagio. We beslissen ook te kijken en het is de moeite. Een korte show, met licht en muziek, maar wel heel mooi. Van hieruit kunnen we ook leuke foto’s maken van ons hotel, met de Eiffeltoren op de voorgrond. Het is inmiddels donker en de neonverlichting overal geeft nu een heel ander beeld van Las Vegas. De stad fascineert ons. De kinderen zijn moe en willen naar de kamer. Niet om te slapen, denken we, maar om nog wat bij te tanken op het internet. Wij lopen graag nog eens over de strip. We wandelen richting New York New York en keren vandaar terug. We zijn echt onder de indruk van Las Vegas. Er hangt zo’n fijne sfeer. Relax. Alles kan, alles mag. Mensen lopen er in de meest verschillende outfits rond, zonder dat iemand aanstoot neemt aan wat een ander draagt of erop neerkijkt. Mensen helemaal opgekleed om naar een discotheek of nachtclub te gaan, anderen in gemakkelijke short en t-shirt. Het maakt niet uit. Stijlvol, smaakloos, dik, dun, kaal of met een dikke bos haar, bijna bloot, helemaal bedekt, alles kan. Het is er warm en iedereen is er op zijn of haar manier luchtig gekleed. We zien mensen in de meest uiteenlopende kostuums met wie je je kan laten fotograferen. Stripfiguren, schaars geklede dames met pluimen en glitters langs alle kanten. We zien mensen shoppen, gokken, eten, drinken. Alles is gericht op genieten en consumeren. Ik vind het, verrassend genoeg, geweldig. Ik dacht vooraf dat ik het een decadente, kitscherige stad zou vinden, die me weinig zou aanspreken, fake, overdreven. En hier voel ik nu een soort bedwelmende sfeer waarin ik meteen meedrijf. Bevreemdend, maar héél leuk. Ik geniet volop. Geert ook.
Het verkeer is enorm druk. En toch stoort dat niet. Op veel kruispunten zijn loopbruggen voorzien om over te steken. Niet zomaar kale metalen bruggen, maar bruggen in witte steen. Overal lopen mensen. Overal. Er is geen enkel rustig plekje. En hoewel ik zoveel drukte vaak lastig en storend vind, vind ik dat nu helemaal niet.
We bedenken dat hier ongelofelijk veel verteerd, gekocht, uitgegeven wordt. Wat moet hier, in deze stad midden in woestijnachtig gebied, niet allemaal worden aangevoerd? Het staat ook in schril contrast met de toch wel vele bedelaars en zwervers die we zien. Soms met bizarre bordjes zoals: "Need money for weed"
Tegen 22.30 uur zijn we terug in het hotel. De kinderen liggen in het donker nog wat te internetten, klaar om te slapen.
Foto's:
Klik op een foto voor een groter beeld.