Welcome

Zion - Bryce

 

Camping: North Campground in Bryce NP, site 12

 

Reistijd:

Km:

T°:

 

Planning:

Het zal wat afhangen van de omstandigheden wat we gaan doen. Nog genieten van Zion en na de middag naar Bryce vertrekken of vroeg vertrekken om vroeg in Bryce te zijn. Op dit moment gaat de voorkeur uit naar vroeg vertrekken omdat we anders te weinig tijd in Bryce kunnen doorbrengen. Onderweg willen we de Canyon Overlook Trail wandelen. In Bryce behoren de Queens Garden Trail, de Navajo Loop of de Peekaboo Loop tot de mogelijkheden. Fietsen kan ook. En we willen zeker de zonsondergang zien.

 

Verslag:

Wakker worden met vanuit je bed uitzicht op een roodbruine rotsflank, is dat niet fantastich? Ik blijf even kijken en voel me zo blij en dankbaar dat we deze reis kunnen maken. We zijn gewekt door een telefoontje voor Geert, iets dringends i.v.m. zijn werk. We maken ons klaar en het is nog geen 9 uur als alles ingepakt en in- en dichtgeklapt is. We hebben het vuile water geloosd en vers water getankt en verlaten de camping. Het begint zachtjes te regenen. Het is bewolkt en frisser dan gisteren.
Even verder is er een oude tunnel die zo laag is dat campers in het midden moeten rijden. Daarom wordt de tunnel geregeld afgesloten in 1 richting zodat een ranger het verkeer in de andere richting kan doorlaten. Daarvoor hebben we bij aankomst een fee van $ 15 dollar betaald. Het is een donkere tunnel, zonder verlichting. We rijden er als eerste van een kolonne door.
Kort na de tunnel zien we een auto vertragen. We vragen ons af waarom en zien een kleine kudde Desert Bighorn Sheep, schapen met gekromde hoorns. Ze staan aan de kant van de weg tussen de struiken te grazen.
We verlaten het park. Het is me opgevallen dat ecologie hier belangrijk is. Zonnepanelen, gescheiden afval, geen plastic flesjes water te koop, maar wel herbruikbare drinkbussen. Fijn om dat te zien. Het is intussen al lang opgehouden met te regenen, maar het blijft bewolkt. We rijden door een mooi landschap, langs een soort provinciale baan, geen highway. Na ongeveer 2,5 uur bereiken we Bryce National Park. We zien een reclamebord voor paardrijtochten, informatie in te winnen in Ruby’s Inn. We stoppen daar, maar vinden de paardrijtochten er wel erg duur. We bellen naar een andere organisatie en horen dat de tochten volzet zijn. Het is intussen weer beginnen te regenen. We rijden door tot de ingang, tonen onze Annual Pass en rijden door naar de camping. Omdat we gereserveerd hebben, hoeven we niets te doen, alleen een plannetje nemen bij de toegangspoort. Er is hier geen incheckhokje. We zoeken ons plekje en parkeren. De camper helt wat af en Geert rijdt de camper vlotjes op de 2 steuntjes die helpen om de camper rechter te zetten. Oefening baart kunst. We staan op een loop die enkel voor campers is bedoeld. Op het eerste zicht vinden we het niet zo’n bijzondere camping. De plaatsen zijn allemaal drive-throughplaatsen (in langs de ene kant, en gewoon doorrijden om er langs de andere kant weer uit te geraken) langs de kant van de lusvormige weg. Daardoor zien we overal voor ons campers naast de weg staan. We staan tussen de bomen, maar omdat het regent, voelen we geen weldadig schaduweffect.
We willen ondanks de regen gaan wandelen. Ellen blijft in de camper. We beslissen de gecombineerde wandeling Queens Garden – Navajo Loop te doen. We vertrekken, maar horen het plots donderen. In het parkkrantje (The Hoodoo) wordt uitvoerig gewaarschuwd voor onweer. De bliksem slaat hier geregeld in. Wie donder hoort, moet onmiddellijk gaan schuilen in een gebouw of in een auto. We keren dus maar terug naar de camper. Maar het onweer lijkt niet door te breken, het blijft wel regenen. We wandelen even naar het Visitor Center omdat daar Wi-Fi is en Ellen daar graag even gebruik van zou maken. Er is helaas veel volk en er zijn maar 4 Wi-Fi-slots. We zien op een scherm dat de weersverwachtingen voor de rest van de dag slecht blijven. Veel regen en mogelijk thunderstorms. We besluiten dan maar de shuttlebus te nemen en zo het park te bekijken. Maar in tegenstelling tot in Zion zie je vanuit de shuttlebus weinig meer dan wat bos langs de weg. De typische hoodoos zijn niet zichtbaar. Daarvoor moet je uitstappen en naar het view point stappen. We stappen uit aan de laatste halte. Het is inmiddels opgehouden met regenen en we willen toch even wandelen dan, via de Rim, de rand van de diepe canyon. Ellen wou eigenlijk niet wandelen, maar doet het stukje tot het volgende uitkijkpunt, Inspiration Point, toch mee, al is het met weinig overtuiging. Tom is het vele wandelen ook wat beu. Er hangt mist boven de diepe canyon. Geen vergezichten dus voor ons, maar de hoodoos zien we wel. In mistsluiers weliswaar en zonder zon erop. Mooi en indrukwekkend dat wel, maar we vermoeden dat het in het zonlicht nog veel mooier is.
We nemen de shuttlebus terug, na de korte wandeling van 2,4 km, over een vrij vlak zandpad. Het begint weer te regenen. We stappen af aan het Visitor Center en lopen het kleine padje af naar onze camper. De rest van de namiddag in de camper doorbrengen zien Geert en ik niet zitten. De kinderen wel, want die zijn het wandelen even helemaal beu, vooral omdat het regent. Geert en ik trekken ons regenjasje aan en vertrekken om dan toch de Queens/Navajo Combination Loop te doen. We wandelen vanop de camping naar de Rim Trail en wandelen een klein stukje daarvan tot het beginpunt van onze tocht aan Sunrise Point. Volgens The Hoodoo beginnen we daar aan een wandeling van 4,6 km en 2-3 uur. Wij doen er 1,5 uur over. We hebben dan ook goed doorgestapt omdat het regende, bij momenten zelfs hard regende. Ik heb ook minder tijd genomen voor foto’s, bang om het fototoestel te nat te laten worden. Het is wel een erg mooie wandeling. We komen opnieuw het jonge Duitse koppel tegen waarmee we in Zion al een paar keer hebben gepraat. Wat een toeval! Hun reis zit er bijna op.
We drinken niets onderweg, hoewel overal wordt geadviseerd voldoende water mee te nemen. In volle zon moet het heel anders aanvoelen om hier te klimmen en te dalen. Nu was daar weinig aan. Enkel de regen maakte het onaangenaam. We nemen van Sunset Point de shuttlebus tot aan het Visitor Center. Het regenjasje van Geert blijkt niet waterdicht te zijn en zijn t-shirt is inmiddels behoorlijk nat. We wisselen van jasje en eenmaal in de camper trekken we snel droge kleren aan. We zijn blij dat we de wandeling ondanks de regen toch hebben gemaakt, want het was echt de moeite. Erg mooi. We nemen ons voor om morgenvroeg de wekker te zetten tegen zonsopgang en te kijken of de zon schijnt. Bij zonnig weer willen we de trail nog eens doen voor we doorrijden naar Capitol Reef.
De kinderen hebben zich goed beziggehouden terwijl we weg waren. Ellen heeft het haar van Sofie gestyled met haar stijltang. Het ziet er stijlvol uit. Tom speelt patience met de kaarten. Pieter zet snel thee voor ons. We vliegen nog eens met zijn allen in de chips. Ik werk het reisverslag bij en noteer meteen de uitspraak van de dag: Geert zegt op een bepaald moment: “De kruik gaat zo lang te water tot ze...” en voor hij kan uitspreken vult Sofie aan: “overloopt!”. Even later vraagt iemand hoe laat het is en Pieter reageert: “Tijd om de kruik te repareren.” De frisse berglucht heeft blijkbaar effect.
Buiten blijft de bewolking hangen. Het ziet er mistig uit. Geert en Sofie beginnen te koken. Ellen loopt nog eens naar het Visitor Center op zoek naar Wi-Fi. Ze komt niet onmiddellijk terug, dus we denken dat ze deze keer succes heeft.

 

Foto's: