Welcome

San Francisco - Yosemite

 

Camping: Upper Pines Campground in Yosemite NP, site 109

 

Reistijd:

Km:

T°:

 

Planning:

Vandaag trekken we richting Yosemite. Maar eerst nog wat genieten van San Francisco. Nog een stukje stad verkennen of de redwoods in het Muir Woods National Monument bezoeken? Dat wordt de vraag.

 

Verslag:

Ik wou vroeg opstaan om naar Muir Woods te rijden en een wandeling te maken tussen de Redwoods, hele hoge en hele oude bomen. Volgens de informatie in de Trotter en ook volgens de website Ontdek-Amerika.nl moet je daar vroeg zijn om parkeerplaats te vinden. We gaan ons nog even informeren bij de campinguitbater. Hij adviseert ons om naar Samuel P. Taylor State Park te rijden. Niet ver, veel minder druk (in Muir zullen de parkeerplaatsen inmiddels al vol staan) en veel meer redwoods.
We volgen zijn advies. Helaas zijn we het State Park door voor we het beseffen. We hebben onderweg geen Visitor Center of parkeerplaats gezien. De route was wel mooi, maar niet zo gemakkelijk om te rijden op onze eerste echte camperdag. Draaien is ook niet zo evident, dus we besluiten om niet terug te keren en dan maar naar Yosemite te vertrekken. De gps leidt ons via dezelfde weg terug, maar dat zien we dus niet zitten en ik stel voor om niet naar de gps te luisteren en door te rijden en een lus te maken en zo San Francisco uit te rijden. Veel omweg is dat niet. Bad idea... We komen terecht op de 1, de kustweg. Regelmatig een prachtig uitzicht over de oceaan, maar zo’n kronkelige, smalle weg, dalen, stijgen, weer dalen, weer stijgen. We wanen ons op een bergweg in de Alpen. De kinderen beginnen zich misselijk te voelen. Ik ben boos op mezelf: 2 uur onderweg en nog niets anders gedaan dan in de camper gezeten.
We rijden San Francisco uit. Het begint te druppelen. Regen is hier meer dan welkom in deze streek. De geelbruine velden ogen dor en uitgedroogd. We zien een bord met het advies om het watergebruik te beperken wegens de extreme droogte.
Onderweg ontdekken we nog dat een iPod tussen de vloer en het op de vloer gemonteerde zetelbed tot tegen de zijwand kan glijden en dat de stok om de luifel uit te trekken kan helpen om de iPod te recupereren.
De rit duurt lang door ons op niets uitgedraaide uitstapje naar de redwoods. We tanken in één van de laatste dorpjes voor Yosemite want de benzine schijnt in Yosemite echt duur te zijn. En we vinden het hier al duur genoeg.
En dan rijden we Yosemite binnen. We kopen een jaarpas voor alle National Parks. Omdat we verschillende parken gaan bezoeken is dat veel goedkoper dan telkens een toegangsticket te kopen. In het park zelf moeten we nog een stuk rijden. We stoppen aan de Bridalveil Falls. Het is maar een korte wandeling naar het uitzichtpunt. Dat valt een beetje tegen, want de waterval is nog maar een miniem stroompje water. Er is dit jaar bijzonder weinig sneeuw gevallen en de waterval is intussen bijna opgedroogd. We kunnen ons wel voorstellen hoe indrukwekkend dit moet zijn in de lente als alle sneeuw volop smelt en als het hier minder droog zou zijn.
We stoppen nog aan een paar viewpoints. We zien El Capitan en vinden het nog ontzagwekkender dat Tom Waes die ooit heeft beklommen en er de nacht heeft doorgebracht tegen de wand. Yosemite is echt mooi. We stoppen aan Curry Village omdat we daar een bordje ‘Reservations Camping’ zien staan. Er lopen herten over de parkeerplaats. Het hokje is gesloten en blijkt trouwens bedoeld te zijn voor mensen die nog een plekje zoeken. Zinloos op dit moment, want aan de ingang van het park werd al vermeld dat alle campings volzet zijn.
We rijden door en vinden onze camping. Het incheckhokje is al gesloten. We kunnen gewoon op onze plek gaan staan en moeten ons morgenvroeg aanmelden. Het is hier prachtig. Plekken tussen de naaldbomen. Rust, hoewel er veel plaatsen en veel mensen zijn. Er is een pak minder lawaai dan we gewend zijn van campings in Europa met minder staanplaatsen, hoewel we altijd heel rustige campings uitkiezen. Er hangt een fijne sfeer. Geert parkeert de camper (alweer achterwaarts!). We koken, eten en beslissen om pas morgen af te wassen. Iedereen is moe van de lange rit. In km is het niet zo vreselijk ver van San Francisco, maar we hebben omweg gemaakt door mijn mislukte redwoodsplan en we hebben in de bergen op steile, smalle wegen gereden. Met een auto zou het een pak sneller gaan, maar we zijn blij dat we ons rijdende huisje mee hebben. We kruipen alweer om 22 uur in bed en vallen onmiddellijk in slaap.

 

Foto's: